Vrouwen hebben het met schoenen, naar het schijnt. Ze zien ze en ze moeten ze hebben, kost wat kost, sorry voor de portemonee en sorry voor de zere voeten, want die hakken doen echt geen deugd. Over mijn madam hoor je me niet klagen hoor, hoger dan een paar centimeter komen haar hielen niet van de grond en we moeten gelukkig ook geen extra uitbreiding aan het huis bouwen om haar ‘collectie’ in onder te brengen.

Maar dat gevoel van ‘dat is nu iets wat ik echt wel wil’, dat had ik donderdag toen we R.’s nieuwe winkel gingen bezoeken. Ik ben al een tijdje op zoek naar een hoofddeksel. Een muts draag ik nooit, een hoed, daar heb ik de ‘kop’ niet voor en voor een baseballpet ben ik net te oud, vrees ik. Maar toen ik deze zag, voelde en paste wist ik het wel. Dit wordt mijn nieuwe ‘compagnon de route’ voor de wat frissere dagen.