Ik luister zelden naar de radio op het werk. Heel af en toe, als ik repetitieve taken uitvoer in photoshop zet ik de ‘webradio’ eens op. Zo hoorde ik vorige week dat ze bij radio 1 vrijkaarten wegschonken voor een exclusieve Radio1 sessie van Eva De Roovere die haar nieuwste telg, ‘Mijn huis’, kwam voorstellen. Dus maar gauw mijn kans gewaagd en een mailtje gestuurd. Eva hebben we leren kennen toen ze Kadril kwam vervoegen, ergens op de rand van het vorig millenium. Een frisse verschijning die de groep een nieuwe boost gaf. Nadien volgden we haar nog bij haar doortocht langs Oblomov en haar duetten met Gerry De Mol. Je kent wellicht wel het aanstekelijke ‘Op een hoopje’.

Nadien ging ze ‘solo’ zoals dat heet, en ondertussen leverde ze al haar derde cd af. Uit de vorige onthouden we leuke liedjes als ‘De Jager’, ‘Slenterblues’ en ‘Orpheus’. Platen die ik eigenlijk nooit bij hun release zou kopen, maar bij een passage aan de MediaMarkt voor een habbekrats wel eens meepluk uit de rekken.

Terug naar vrijdagavond nu. Aangezien het ging om 2 vrijkaarten boden zich een aantal mogelijkheden aan: Marijke meevragen, maar dan moesten we opnieuw op zoek naar een babysit in deze al vrij drukke periode, of Cas meevragen. In zijn map met akkoordenschema’s zit ook ‘Fantastig Toch’, een van zijn favorieten trouwens. Veel overtuigingskracht had ik niet nodig, de ingredienten: Eva De Roovere, op stap, optreden, Brussel, laat opblijven,… deden het meteen. Zo zaten we rond 19u ergens op de E40 terwijl we, ter voorbereiding, het repertoire van mevrouw De Roovere nog eens door de boxen lieten schallen. Daarbij merkte hij op dat er wel heel veel instrumenten in de nummers ronddwaalden. Naast de gebruikelijke drum, gitaar en bas ontwaarden we vaak een pompende bassax, een hammond-orgel, een handxylofoontje en een tamboerijn. Dit brengt een interessante gelaagdheid in de nummers die de sfeer snel bepalen.

Na de toegangscontrole werden we begeleid naar de Marconi-studio, waar plaats is voor zo’n 200 genodigden. Ik deponeerde Cas ergens voor het podium en ging, met fototoestel in de hand, even op verkenning in de zaal. Bij aanvang van het concert merkte ik dat Cas zich voor de gitarist had gevleid. Net op het podium, zonder te storen of in de weg te zitten van cameraman en huisfotograaf. Zo had hij een prima zicht op zijn lievelingsinstrument en kon hij af en toe ook wel eens meepiepen naar diens akkoordenschema’s. Na een aantal nummers begon het concert een beetje te kabbelen. Wellicht heeft het te maken met het feit dat Eva’s zang vaak hetzelfde klinkt. Een kort duetje met een lauwe Thé Lau bracht daar niet zoveel verandering in. Jammer genoeg kwam Piet ‘Ozark Henry’ Goddaer, die ‘Antwerpen’ schreef en voor het eerst in het Nederlands te horen is op de cd, niet langs.  Wel ging de begeleidingsband zich meer en meer in z’n sas voelen. Zij droegen vaak het nummer en je merkte dat Marc De Maeseneer met zijn sax alles in een vettige, maar zeer verteerbare saus, goot. Het spelplezier steeg naarmate de avond vorderde met als apotheose de bisnummers waarbij het publiek maar al te graag meezong met ‘Orpheus’.

Na het concert kwamen Eva en de muzikanten een babbeltje slaan in de al vrij snel leeglopende zaal (er was nochtans gratis drank naar believen). Zo kregen wij ook even de tijd om te zeggen dat we wel genoten hadden van het optreden en dat Cas zeer blij was dat ‘Fantastig Toch’ ook op de setlist stond. Toen ze hoorde dat hij dit oefende voor z’n gitaarles kreeg hij  een persoonlijke noot bij haar handtekening die we met een geleende pen op ons uitnodigingsbrief lieten noteren.

speel veel
speel goed
eva

Dartel als een jong veulen verlieten we daarna de zaal. Op weg naar de parking hielden we nog even halt om een jong vosje, dat ons pad kruiste op het voetpad, te groeten. Hij monsterde ons om even later het naburige struikgewas in te duiken.

Ik lastte een korte ‘détour’ in op de terugweg om Cas even te laten genieten van de avondverlichting van het Atomium, terwijl Eva ons bleef vergezellen vanuit de cd-speler.