De peren van het boompje dat in de zomer bijna tegen de vlakte ging, gebukt onder het gewicht van zoveel vruchten, smaken knapperig fris, de druiven zijn, dankzij het zonnige voorjaar, heerlijk zoet, de kweeperen zullen weldra in de vorm van potjes gelei in de kelder in het gelid staan en twee grote bakken appels werden al tot moes geslagen. Ja, de natuur is bijzonder gul dit jaar en verzacht zo ietwat de intrede van de herfst.

Want ondanks het mooie nazomerweer van de laatste dagen valt er niet aan te ontkomen. Frisser ’s morgens, sneller donker, spinnen bij de vleet, … Alles wijst erop dat we binnenkort weer een truitje extra zullen mogen aantrekken. Finn is de enige die het nog niet doorheeft en halsstarrig rondloopt in onderbroek [en van zodra de zon wat schijnt, nog het liefst zonder]. Maar ik laat me niet verrassen: de winterschoenen staan klaar, de wollen hemdjes en broekjes werden uit de kast gehaald en doen nu dienst als pyjama en de niemendalletjes die deze zomer nauwelijks gedragen zijn zitten in een doos op zolder. Ik ben erop voorbereid: herfst, kom maar op!