In mei werd hier de tweede bevalling van onze poes uit de doeken gedaan en het moeilijke afscheid van ‘rostje’, een van de twee jongen uit het nest. Het zusje daarvan, een grijsje dat later uitgroeide tot een zwarte poes met roste vlekjes, was voorbestemd voor iemand uit de viltles. Wegens omstandigheden ging de adoptie niet door. Een tweede koppel kwam ons klein grut bewonderen, maar zij haakten af omdat ze liever een kater wilden. En hoe langer de poes bleef, hoe meer we aan haar gehecht raakten.

We doopten haar Lola en ook al is ons ‘speciaalke’ misschien niet moeders mooiste, ze maakt dat ruimschoots goed door haar lieve karakter. Zelfs Finn hoor je regelmatig zeggen: “Ooh, kom Lola poes, lola lief!”, waarop hij haar in een wurggreep neemt, iets wat ze zonder morren voor lief neemt. Lena loopt er soms de hele dag mee rond, in een mandje, in haar armen, met kleertjes aan, onder een dekentje, … Nee, een betere pop kon ze zich niet wensen. En ook Thor is zichtbaar blij met zijn speelkameraadje/slaapvriendje. Vaak vinden we ze ineengestrengeld in de zetel.

Dus ja, nu hebben we drie poezen in huis, eentje meer dan voorzien, maar eentje die we niet meer zouden willen missen.