Ik zou het er niet over hebben, maar het moet er toch eens uit, op gevaar af vanaf nu voor ‘geitenwollensok’ versleten te worden. Aanleiding is een kort bezoekje aan de Aldi. We reden er voorbij en Geert vertelde al lachend dat er wollen ondergoed in de aanbieding stond. Ik kon het nauwelijks geloven en moest het met eigen ogen zien.

Maar wat ik zag en voelde was helemaal iets anders dan al het wollen ondergoed dat wij in huis hebben, en dat is ondertussen toch al een behoorlijke collectie. Nochtans was op de verpakking te lezen waarom merinowol zo aangenaam is en wat de voordelen ervan zijn. Alleen stond er ook in kleine letters onder: 100 % cotton. En toch durfden ze er 19, 99 euro voor vragen! Mijn haar kwam recht. Dit leek mij iets voor de Keurinsdienst van Waarde, maar tot op vandaag blijft het wachten op een Vlaams equivalent. Jammer, want het levert fijne televisie op en het maakt je wijzer en kritischer als consument.

En ja, ook wol namen ze al eens onder de loupe. Want de ene wol is de andere niet en het meeste van wat op de markt te koop is, is jammergenoeg dieronvriendelijk ‘geoogst’ en wordt zwaar chemisch behandeld. Gelukkig is het wol-zijden ondergoed van de bekendste merken [mijn favorieten blijven Living crafts, Cosilana en Engel] geproduceerd met aandacht voor dier en milieu. Het kan duidelijk ook anders. Is het toeval dat de meeste merken Duits zijn? Ik ben allesbehalve Duitsgezind, maar hier moet ik hen toch nageven dat ze mooie dingen maken [maar Aldi is ook Duits dus gelieve niet te veralgemenen]. Niet alleen ondergoed natuurlijk, wat dacht je van de kledij in gekookte wol van Disana? Onze Finn is in ieder geval al verknocht aan zijn salopette. “Lekker warme broek”, zegt hij zelf. Wat was dat ook alweer over de waarheid en de kindermond?