Over sneeuwpret en vrieskou kan ik het – jammergenoeg – niet hebben. De winter wordt gewoon buitenspel gezet. Dus regelden we voor Lena een weekje ‘winterbeleving’ bij Nicole Holvoet. Alleen voor Lena deze keer. Ze is nog een jaartje te jong voor de JNM en moet dus vaak thuisblijven terwijl Cas en Marthe bossen en meersen onveilig maken en gezellig samen op kamp gaan. Daarom vonden we dat zij ook eens iets extra, iets exclusiefs verdiende.

Al meer dan drie jaar leef ik mij uit met wol en vilt bij Nicole. De kinderen zijn telkens enthousiast over wat ik maak en hebben de microbe eigenlijk ook al te pakken. Ze zijn sowieso heel creatief, maar de meisjes hebben, net als mij, een voorkeur voor knutselen, kleien en vilten. Onze keuze voor een weekje ‘winterbeleving’ bleek dan ook een schot in de roos!

De eerste dag arriveerde ze nog wat schuchter, ook al kent ze Nicole van op school en zit zoon A. bij Lena in de klas. Alle anderen waren nieuw voor haar en de avond voordien piekerde ze zelfs over hoe je dat moet doen, ‘vriendinnetjes maken’. Maar haar vrees was ongegrond en ze bloeide open doorheen de week. Tijdens het afsluitende driekoningenfeest [met een heuse tentoonstelling voor de mama’s en papa’s ] leken het hartsvriendinnen die elkaar bij het afscheid om de hals vlogen en het zichbaar spijtig vonden dat hun vakantiekamp eropzat.

Iedere dag liet ik ze met een goed gevoel achter in de bekwame handen van Nicole en Stien. Ze hebben veel gevilt met Nicole, yoga gedaan met Stien, mezenbolletjes gemaakt, cakejes gebakken en versierd en zich vooral heel goed geamuseerd. De sfeer was hartverwarmend gezellig. Zoals het in een echte winter moet zijn!