Category “de hort op”

sterrezangers

woensdag, 9 januari, 2013

20130106_sterrezingers_002Het eind van de vakantie was in zicht. Eentje met, voor de kinderen, toch wat lichtpuntjes: feest, cadeautjes en nieuwjaarsbrieven. Voor de rest zat het niet echt mee. Toch zeker het weer niet. Geen sneeuw, iets waar vooral Lena op hoopte, wel miezerig herfstweer.

Zaterdag: Marthe keek enorm uit naar maandag, dan zag ze haar beste vriendinnetje van school terug, Cas mocht uitslapen en hield zich ‘in stilte bezig’ op zijn kamer, maar Lena verveelde zich wat. Of ze niet naar de bakker mocht? En zie, ons dagelijks brood bleek niet afdoende om de dag rond te komen dus mocht ze de straat oversteken. Eureka, ze kwam met een plannetje thuis. Ze wou graag met haar oudste broer en zus gaan sterrezingen.

We hadden het nu niet onmiddellijk van ons Lena verwacht, maar ze klonk zeer overtuigd. Marthe zag het vrij snel zitten om mee op pad te trekken. Bij Cas was iets meer overtuigingskracht nodig om hem vanuit zijn comfortabele cocon te halen. Marijke ging op zoek naar ‘goudkarton’ om een paar kronen te knutselen en ik trok de tuin in om de hazelaar een paar jonge scheuten afhandig te maken. Deze boog ik om tot lantaarnhoudertje en sterrehanger. De verkleedkoffer werd overhoop gehaald en al gauw stonden er 3 koningen die naam waardig klaar om hun tocht aan te vatten.

20130106_sterrezingers_007Na een laatste repetitie van hun lied trokken ze, zonder wierook, mirre of goud, maar met een brandend lichtje, een bengelende ster en een leeg geldkoffertje de baan op.

Een paar uur later arriveerden drie dolenthousiaste straatvanen terug aan de voordeur. Een kistje vol centjes en een zak vol snoepgoed. Ze hadden het blijkbaar een beetje tactisch gespeeld. Op zaterdag is “het zoeteke”, de lokale doopsuiker – annex spekkenwinkel open en dat was hun eerste doel. En daar was het blijkbaar al goed prijs. Maar ook  bij de rest van de bezongen huizen bleken ze behoorlijk in de smaak te vallen.

Cas had al snel dollartekentjes in z’n ogen en die moesten rollen. Het duurde niet lang of hij had een snood plan. De kinderen krijgen elk jaar een bepaald bedrag dat ze zelf mogen besteden aan één of ander. Als hij dat bedrag nam en z’n dagopbrengst erbij optelde kwam hij jammergenoeg nog net tekort om z’n jongste droom, een Penny Board (of een goedkopere variant daarvan) te kunnen kopen.

20130106_sterrezingers_009Hij was het dus die de ander twee een dag later, op de echte driekoningendag, terug op sleeptouw nam. Ondanks het feit dat heel wat mensen blijkbaar naar de nieuwjaarsdrink van de gemeente waren afgezakt bleek ook deze tocht redelijk succesvol. Afdoende alleszins om z’n jaren tachtig-achtig skateboard online te kunnen bestellen.

En zie, deze namiddag stond zijn stevig in het karton gewikkeld board te wachten op een nieuwe eigenaar. Instant gratification als het ware, dat in schril contrast met de meisjes die al lang blij waren met hun snoepje.

 

wolwalhalla

vrijdag, 2 november, 2012

In de herfstvakantie gaan de kinderen meestal een dagje of twee bij opa en oma logeren. Marthe en Lena mochten deze keer ook even van nonkel Peters goede zorgen genieten, dus een dag voor ons tweetjes lag in het verschiet. We zetten dinsdag onze vooroordelen over Antwerpen dan ook opzij en brachten een bezoekje aan twee winkels die al lang op mijn verlanglijstje stonden. Geert liet zich gewillig meetronen naar Mandragora en Julija’s shop en kwam [oef!] even enthousiast buiten als mij.

Mandragora ligt in de schaduw van het Museum voor Schone Kunsten en was wat kleiner dan verwacht. Maar twee kamers propvol natuurkledij, mooi houten speelgoed en een selectie boeken, meer moet dat niet zijn, echt een winkel naar mijn hart. We kwamen ogen tekort. De vriendelijke zaakvoerster liet ons rustig kijken, passen, wikken en wegen en had aan ons een goede klant.

We vervolgden onze weg naar de opengebroken nationalestraat, naar Julija’s shop, een hippe stoffen- en wolwinkel. Geert had zijn twijfels. De stoffen waren inderdaad niet ons ding [te druk, te retro en trendy], maar de wolafdeling deed ons beiden watertanden. Ik zou uren kunnen slijten met kijken, voelen en kiezen. De sfeer was ook daar bijzonder aangenaam. Ondanks de muren vol kleurige wol was het er zeer rustgevend en de vriendelijke bediening maakte het helemaal af.

20121031_breiwol_028De keuze was moeilijk, zoveel sprekende kleuren, zoveel fijne materialen! Maar Geert wist me te overtuigen om een heleboel bobijnen van de récupwol van La Droguerie te kopen. Mooie, ietwat stoere wol met een spikkeltje in, ideaal voor mutsen, sjaals en truitjes voor de kinderen en bovendien zeer prijslijk. Deze 100% gerecycleerde wol wordt gemaakt van oude truien en heeft bijgevolg een eco-label. Ook  bourette-chinée kwam in onze zak terecht, gerecupereerde wol met katoen, linnen en bourettezijde.  De meeste wol kan via de website van julija’s ook online besteld worden, behalve die van la droguerie. Het was dus zeker een trip naar Antwerpen waard.

20121031_breiwol_001Voor mezelf kocht ik nog wat paarse alpaca en lichtpaarse mohair, ook van La Droguerie, om samen een fijn giletje mee te breien. De dure wol van Madelinetosh, blue sky alpacas en spud & chloë werd maar vanop afstand bekeken. Zot van wol betekent niet zot tout court. Aan de mooie merinowol van Malabrigo werd wel nog even getwijfeld, maar ik denk dat ik deze winter voorlopig verder kan.

Wie maalt er nu nog om lange, donkere avonden?

 

appeltje voor de dorst

zondag, 23 september, 2012

Onze kinderen zijn allemaal grote appeleters. Er gaan er mee naar school, er worden er gegeten om vier uur en vaak wordt er ’s avonds in de zetel ook nog eens om ‘een appelchipke’ gevraagd [appeltjes in fijne partjes gesneden]. Als er voor een prijsje lekkere appels te rapen zijn, dan zijn wij er dus als de kippen bij. Al was het niet rapen deze keer, maar plukken.

20111112_oude_graven_001Bij fruithoeve Picard in Horebeke kon je vanaf dit weekend zelf je appels plukken in de boomgaard. Het was mooi weer zaterdagvoormiddag, dus het was een plezier om langs Zwalmse wegen richting Horebeke te rijden. Ik hou van het glooiende landschap van de Vlaamse Ardennen en kan enorm genieten van de vergezichten, de pittoreske huisjes hier en daar en de kronkelende groene wegen. We maakten eerst een kleine tussenstop in het charmante Sint-Cornelis-Horebeke, waar we wat boodschappen deden bij De Gastvrije Aarde. Een wat rommelige natuurwinkel met een heel ruim aabod, maar de groenten en fruit bevestigen soms het cliché dat bij veel mensen leeft over biogroenten en -fruit. Bovendien mogen we dan nog groengezind zijn, 4 euro/kilo voor wat trieste appels, daar doen we niet aan mee. Het was dan ook een aangename verrassing toen de zelfgeplukte appels bij Picard maar 0,70 euro/kilo kostten. Een buitenkans dus, want het bedrijf gebruikt al bijna tien jaar een milieubewuste teeltwijze.

De meegebrachte dozen, bakken of manden worden eerst gewogen en dan mag je met een kruiwagen naar de boomgaard. Dit weekend kon je elstar, gala en cox plukken. Onze voorkeur ging uit naar de friszure elstar en we legden er zo’n kilo of twintig in onze bakjes. Daarbij kwam Lena’s  lenigheid goed van pas, staande op Geerts schouders plukte ze moeiteloos de mooiste en roodste appeltjes hoog uit de boom.

We kochten nog wat peren en honing van de bijtjes uit de boomgaard en reden blij huiswaarts. Thuis werd op de kalender ‘jonagold en greenstar’ genoteerd, want die kunnen over twee weken geoogst worden. Iemand nog een appelke?

 

 

Nieuwe liefde

woensdag, 12 september, 2012

Geen nood, zelfs na – dag op dag – 16 jaar samen met Marijke voel ik geen nood om naast de pot te pissen. En toch is er een nieuwe liefde in m’n leven. Ik verklaar me even nader.

20120909_picknick_vinkemolen_047Het is inmiddels drie jaar geleden dat Cas startte met z’n lessen bij de Circusplaneet. Hij vroeg er in der tijd zelf naar en het was makkelijk in te passen in het schoolschema: op vrijdag na de les op wandelafstand van de school. Mijn taak bestond er toen uit hem af en toe op te pikken aan het eind van de les en vrolijk foto’s te maken van hun eind-showke. Die zomer liep Cas ook voor het eerst mee met de circusplaneet in de openingsstoet van de Gentse Feesten.

Het jaar erop waren er al twee circus-tisten in de familie. Omdat de circusplaneet toen 15 jaar bestond werd er een groots opgezet spektakel bedacht met een optreden in de grote zaal van het NTGent. Hiervoor zochten ze wat bereidwillige ouders om logistiek een en ander in vlotte banen te leiden. Ik gaf me op als “loopjongen” en toen werd al duidelijk dat de groep vrijwilligers wel een toffe bende was. Bij de circusplaneet gaat het immers niet om ‘de beste’ willen zijn, of om de meeste trucjes kunnen. Hier vind je geen competitiedrang of strevertjesgedrag. Alles verloopt er in een zeer gemoedelijke sfeer waardoor ruimte gecreëerd wordt om zelf je weg te zoeken in het aanbod, maar dan wel onder begeleiding van een superteam.

Vorig jaar zat de helft van ons gezin van tijd tot tijd in een les van de circusplaneet. Weliswaar verspreid over 2 dagen en 2 locaties. Marthe en Lena volgden les in Merelbeke op dinsdag en Cas ging op maandagavond naar Gent. Ik combineerde zijn les met ‘commiskes’ in de Colruyt en Bioplanet en, als er nog wat tijd over was, met wat kletsen met de andere ophaalouders.

Ondertussen had ik me ook wat verdiept in wat het ‘circus’ te bieden had. Ik gruwel eigenlijk van ‘circus’ zoals ik dat kende van in m’n kindertijd. De geur van zoogdierderivaten in vochtige tochtige tenten, flauwe clowns en saaie dieren. Gelukkig heb ik het hier over een heel ander soort circus. De leeuwen en lama’s zijn vervangen door diabolo’s, flowersticks, tonnen, kegels en eenwielers en de verlepte circusdirecteur door jonge enthousiaste gasten. We gingen naar voorstellingen van het jeugdcircusfestival tijdens de Gentse feesten, zagen leuke acts op Brouwsels op Straat in Eke en ontdekten ook CirkAalst. Groepen als Zinzi en Evertjan, Katleen Ravoet, Cie Ea Eo, Compagnie Azeïn, Cie circ’ombelico leerden ons hoe schoon het hedendaagse circus wel kan zijn. Ik hoop jullie in de toekomst dan af toe ook te kunnen laten meegenieten van die schoonheid door jullie een verslagje voor te schotelen van zaken die we zagen. Ik heb alvast een nieuwe rubriek aangemaakt: circzaken.

20120714_openingsstoet_gentse_feesten_011Toen de circusplaneet op zoek was naar ‘leerlingen’ èn ouders voor hun act tijdens de openingsstoet van de Gentse feesten dit jaar aarzelde ik niet en we hebben ons met z’n vieren aangemeld voor de eerste repetitie. Onder deskundige leiding van Vicki leerden we onze eerste knepen van het piramidebouwen. Na een maand van intensieve training zagen we ons niveau zienderogen stijgen. Versta hieronder dat we gezwind met iemand in onze nek wandelden en we simpele piramides in een vlot tempo konden opbouwen en veilig weer afbreken.

De openingsstoet werd een succes en al gauw begon het te kriebelen om daar toch nog iets verder mee te doen. Blij als een jong hondje was ik dan ook toen eind deze zomer een mailtje in m’n inbox zat waarin gepolst werd naar een verderzetting van de repetities tijdens de rest van het jaar. Zo zullen we dus vanaf nu elke laatste zondagochtend van de maand te vinden zijn in het oude turnzaaltje van de circusplaneet om zo volgend jaar nog spectaculairder uit de hoek te kunnen komen tijdens de stoet.

 

barbie

vrijdag, 2 maart, 2012

20120225_kapelhuisweekend_012Het ochtendritueel deze morgen ging bijzonder vlot, zo vlot dat we ruimschoots op tijd in de auto zaten op weg naar school. Ik stelde dan ook voor een klein omwegje te maken langs de bambi’s [akkoord ‘een bambi’ is geen diersoort, het zijn gewoon damherten of witstaartherten of zo, maar volgens mij weet iedereen welke ik bedoel].

De weide kwam nog maar ik zicht of Finn riep al uit: “Kijk, mama, ik zie drie ‘barbies’!”

 

ploegsteert

zaterdag, 11 februari, 2012

Het eerste wat ik doe als ik als eerste in de keuken kom is steevast de radio opzetten. Die staat, op een uurtje de zondagvoormiddag na, vastgeroest op Radio 1. Het was wellicht ook daar dat ik nu ruim 4 jaar geleden de eerste keer over “Het zesde metaal” hoorde. West-Vlaamse luisterliedjes met een hoek af waarvan de teksten bij derde of vierde beluistering nog steeds boeien. Toen ik ze als bij toeval in 2009 op vakantie voor de eerste keer live zag en hun eerste cd, ‘Akattemets’, kocht, werd die prompt de soundtrack voor onze vakantie. Ik denk zelfs dat Cas, die toen als 8-jarige mee mocht naar het optreden, daar voor het eerst sprak van gitaar spelen, en zie, ondertussen zit hij in z’n tweede jaar.

hetZesdeMetaalPloegsteertHun eersteling wordt vaak gedraaid, vooral in de auto, maar het is ook een van de vaste waarden op de mp3-spelers van Cas en Marthe. We waren dan ook blij te vernemen dat er een tweede cd zat aan te komen. In de tussentijd hadden we Wannes wel nog aan het werk gezien met Wouter Deprez en Frans Grapperhaus in “Maanziek”. Daar kregen we al een aantal nieuwe nummers te horen, en werd de honger aangescherpt. De officiële release van ‘ploegsteert’ is nu vrijdag, 17 februari, in de AB in Brussel. Maar zie, ze speelden ook een paar try-outs in de week vooraf, waarvan eentje in Stasegem, op amper 10 km van de plek waar Wannes opgroeide, en daar bestelde ik dan maar eens 2 kaarten voor.

Zo kwam het dat, terwijl opa en oma de thuiswacht verzorgden, Cas aan het station van Zottegem werd afgezet voor een JNM-weekend en wij langs Vlaamsche regionale wegen Stasegemwaards trokken. Onze queeste leidde ons naar ‘De Trukendoos’, een dorpscafé met een onvervalst achterafzaaltje met een podium van wel 15cm hoog en nipt plaats voor 5 muzikanten, waar de lokale pinten nog 1,5 euro kosten en waar heel de plaatselijke beau-monde aanwezig was.

De bezetting van de groep is gewijzigd, maar daar reageert Wannes gevat op: ‘da’s in ’t echte zesde metaal ook zo, wie da ter vier jaar later nog in zit is echt wel nie goe bezig’. We zullen vooral Liesa missen, haar viool en backings gaven de nummers een vrouwelijke touch. Maar zie, zij bewandelt nu heel ander paden en die zijn zeker niet minder interessant. Ik probeer binnenkort daarover ook te berichten.

De geluidskwaliteit van het optreden gisterenavond stond diametraal tegenover het niveau van de nieuwe nummers. Maar dat kon je van tevoren wel bedenken. De typische West-Vlaamse ambiance was er wel en zie, hij had z’n nieuwe cd meegebracht en zo konden we op de terugweg nog eens genieten van de nieuwe nummers.

Voor recensies, interviews en dergelijke verwijs ik graag naar andere media. Maar als je ooit eens een namiddag niet weet wat te doen, gooi dan het ‘plaatje’ in de cd-speler en luister naar wat de bard te vertellen heeft. Wil je al een voorsmaakje? Klik dan op het balkje hieronder.

[audio:http://www.roelskens.be/finn/audio/hetzesdemetaal_broers.mp3|titles=broers|artists=het zesde metaal]

cadeau

zondag, 2 oktober, 2011

20110719_grimminckhof_019Twee weken geleden schreef ik dat de herfstschoenen klaarstaan, wel, ze staan er nog, ongebruikt. Want totaal onverwacht kregen we nog wat zomerdagen cadeau. En niet zomaar een dagje zon, neen, een hele week vol zalige zomerse warmte. Bovendien koelt het ’s avonds goed af, zodat moeilijk slapen door de warmte zoals in de zomer nu geen probleem is. Het werd dan ook een heerlijk weekend.

Zaterdag woonde ik een studiedag van Velt rond ecologisch consumeren bij. Centraal stond het transitiemodel van Peter Tom Jones. Transitie is de overgang, de omschakeling van ons huidige verkwistende, vervuilende en energieverslindende manier van leven naar een levensstijl die generaties lang vol te houden is. Peter Tom Jones’ boeken zijn te zwaar om tussen de soep en de patatten te lezen, maar hier kregen we de theorie achter zijn ’terra reversa’ relatief eenvoudig uit de doeken gedaan. Zeer boeiend, vooral omdat dit theoretisch kader verlevendigd werd door verschillende sprekers die elk op hun manier bijdragen aan een duurzamer samenleving. Tom Troonbeeckx van de eerste Belgische CSA boerderij ‘Het Open Veld’, Pascal Goethals van Stad Gent over de Donderdag Veggiedag, iemand die met zijn dorp aan een transitieproject werkt en Madame zsazsa. De laatste valt misschien op door haar luchtigheid, maar omdat ze recycleert, naait, haar eigen groenten kweekt, vleesloos is én zo’n drie à vierduizend lezers per week heeft die ze inspireert om hetzelfde te doen, kreeg ze ook tien minuutjes spreektijd. Een verademing na de serieuze betogen van de vorige sprekers. Want zoals Kim Leysen [klinkt een pak minder sexy dan Mme zsazsa] besloot: duurzaamheid is niet saai!

20101010_paddenstoelen_in_het_brakelbos_027Intussen kregen de kinderen eens een papa-dag cadeau, ze trokken naar het Brakelbos en kwamen welgezind terug thuis. De dag voordien was ik ook al met drie van de vier in het Aalmoezenijebos gaan wandelen en vandaag had Cas zijn verjaardagsfeestje … in het Gentbos. Het bos in de herfst en dan met zo’n zonnetje, da’s echt genieten. Het maakt me ook altijd blij om te zien dat ze alle vier graag naar het bos gaan en niet na 2 kilometer vragen ‘of het nog ver is’.

Maar terug naar vandaag. Cas wordt donderdag pas tien, maar omdat we vreesden dat het weer plots zou omslaan, namen we het zekere voor het onzekere en organiseerden we vandaag al een verjaardagsfeest i.p.v. woensdagnamiddag. Geert kreeg de sympathieke taak van bosspelleider toegewezen. Nadien kwamen ze hier cakejes eten en werd er met een aantal ouders nog gezellig nagepraat op ons zomerterras. Onze zoete druiven konden op veel bijval rekenen, net als de tot huisbier uitgeroepen ‘Lamoral‘. Een mooie afsluiter van een gezellig weekend.

 

agenda

zondag, 18 september, 2011

Toen onze kinderen nog kleiner waren luisterde ik altijd met veel verwondering naar de verhalen van vrienden met oudere kinderen. Maandag dictie, dinsdag muziekles, woensdag zwemmen, vrijdag judo en in het weekend scouts. Ik werd al moe bij de gedachte alleen al. Ik had medelijden met de ouders, die vaak chauffeur moesten spelen, en met de kinderen, die al op jonge leeftijd een agenda met afspraken te volgen hadden.

Maar zie, zoveel jaar later proberen ook wij de puzzel in elkaar te laten passen. Maandagavond circusschool voor Cas in Gent, dinsdag vanaf november yoga [nachools op school] voor Marthe en Lena, woensdagavond gitaarles voor Cas, donderdagavond zwemles voor alledrie [gelukkig maar tot december], vrijdagavond circusschool voor Marthe en Lena in Merelbeke, maandelijks één vergadering in de bib voor de kinder- en jeugdjury en af en toe in het weekend een JNM-activiteit. Ja, hun agenda is ook rijkelijk gevuld. Toen wij klein waren konden we kiezen tussen scouts, ballet en muziek, maar nu is het aanbod nagenoeg onbeperkt. Ik word er soms moe van, van het gepuzzel, het gerij, het bijhouden van alle afspraken. Gelukkig heeft de jongste nog niets in de pap te brokken.

Anderzijds zijn het ook echt leuke hobby’s, waar relatief weinig stress of competitie mee gemoeid gaat. Bovendien waak ik ervoor dat ze niets op woensdagnamiddag plannen en ook niet teveel in het weekend, zodat er voldoende tijd overblijft voor gewoon spelen en/of vervelen. Want vervelen, daar leert een kind uit, daar wordt het creatief van. En creatieve kinderen, die moet je stimuleren en die stuur je dan bijvoorbeeld naar de circusschool, de gitaarles, de JNM, …

terug

woensdag, 27 juli, 2011

20110709_grimminckhof_011Zoals je misschien al opgemerkt had aan het aantal geposte berichtjes zijn we even weggeweest. Niet naar verre en zonnige oorden, nee, net als vorig jaar naar de vertrouwde vakantiehoeve in de westhoek. Rust, mooie vergezichten, een bloemenweide en zwemvijver, een prachtig gerenoveerd huis, wat wil een mens nog meer? Zon misschien? En dat kregen we jammergenoeg maar met mondjesmaat.

Voor de eerste keer gingen we veertien dagen weg met de kinderen en ik denk dat welgeteld 5 dagen onder de noemer ‘zonnig’ kunnen geplaatst worden. Het herfstgevoel lag op de loer en dus werd de bikini ingeruild voor fietshelm of stapschoenen. Het hopmuseum, het Poperingse zwembad, het folkmuseum in Dranouter, het helleketelbos, de Halletoren in Ieper, het Sixtusbos, de nieuwe speeltuin in het Frimoutpark, we’ve seen it all.

20110709_grimminckhof_024Gelukkig konden onze waterratten toch een dag of vier in de frisse zwemvijver, zodat die teleurstelling hen bespaard bleef. Vooral Marthe en Lena lieten het slechte weer niet aan hun hart komen. Ze knutselden, tekenden, bouwden kampjes met de strandlakens, speelden met playmobil of keken samen met Finn voor de tigste keer naar ‘het molletje’.

20110709_opening_kunstenfestival_watou_019De nieuwe vuurschaal in de tuin, omringd door zitbankjes/boomstammetjes was een voltreffer. Twee keer konden we marshmellows roosteren in het vuur en met vrienden speelden we nadien de opening van het kunstenfestival in Watou na door twee vuurlantaarns op te laten. Sfeer verzekerd. En dan nakletsen bij een Hopus of Sint-Bernardus tot het zo donker was dat je met moeite de weg naar het huis terugvond. Om maar te zeggen dat we er zeker het beste van gemaakt hebben.

Toen we arriveerden stond er een zelfgemaakte appeltaart voor ons klaar, over een warm welkom gesproken! Intussen heeft Greet het recept doorgemaild en ze staat hier mooi te blinken voor het bezoek deze namiddag. Supersimpel, maar ook superlekker, vandaar dat ik jullie het recept niet wil onthouden:

wat heb je nodig?

  • 3 à 4 appels
  • 1 rol bladerdeeg
  • 75 g suiker
  • beetje kaneel
  • 2 eieren
  • 100 g suiker
  • 200 ml room

hoe ga je tewerk?

Verwarm de oven voor op 200 °C.
Leg het bladerdeeg in de taartvorm en vul die met appelschijfjes. Strooi er 75 g suiker en wat kaneel over. Bak 15 min. in de over. Meng ondertussen twee eieren, 100 g suiker en 200 ml room. Giet dit voorzichtig over de appels en bak de taart nu nog 25 minuten op 170°C.

Mmmmmm!

vader, zoon en eva

zondag, 19 juni, 2011

20110617_radio1-sessie_eva_de_roovere_001Ik luister zelden naar de radio op het werk. Heel af en toe, als ik repetitieve taken uitvoer in photoshop zet ik de ‘webradio’ eens op. Zo hoorde ik vorige week dat ze bij radio 1 vrijkaarten wegschonken voor een exclusieve Radio1 sessie van Eva De Roovere die haar nieuwste telg, ‘Mijn huis’, kwam voorstellen. Dus maar gauw mijn kans gewaagd en een mailtje gestuurd. Eva hebben we leren kennen toen ze Kadril kwam vervoegen, ergens op de rand van het vorig millenium. Een frisse verschijning die de groep een nieuwe boost gaf. Nadien volgden we haar nog bij haar doortocht langs Oblomov en haar duetten met Gerry De Mol. Je kent wellicht wel het aanstekelijke ‘Op een hoopje’.

Nadien ging ze ‘solo’ zoals dat heet, en ondertussen leverde ze al haar derde cd af. Uit de vorige onthouden we leuke liedjes als ‘De Jager’, ‘Slenterblues’ en ‘Orpheus’. Platen die ik eigenlijk nooit bij hun release zou kopen, maar bij een passage aan de MediaMarkt voor een habbekrats wel eens meepluk uit de rekken.

Terug naar vrijdagavond nu. Aangezien het ging om 2 vrijkaarten boden zich een aantal mogelijkheden aan: Marijke meevragen, maar dan moesten we opnieuw op zoek naar een babysit in deze al vrij drukke periode, of Cas meevragen. In zijn map met akkoordenschema’s zit ook ‘Fantastig Toch’, een van zijn favorieten trouwens. Veel overtuigingskracht had ik niet nodig, de ingredienten: Eva De Roovere, op stap, optreden, Brussel, laat opblijven,… deden het meteen. Zo zaten we rond 19u ergens op de E40 terwijl we, ter voorbereiding, het repertoire van mevrouw De Roovere nog eens door de boxen lieten schallen. Daarbij merkte hij op dat er wel heel veel instrumenten in de nummers ronddwaalden. Naast de gebruikelijke drum, gitaar en bas ontwaarden we vaak een pompende bassax, een hammond-orgel, een handxylofoontje en een tamboerijn. Dit brengt een interessante gelaagdheid in de nummers die de sfeer snel bepalen.

Na de toegangscontrole werden we begeleid naar de Marconi-studio, waar plaats is voor zo’n 200 genodigden. Ik deponeerde Cas ergens voor het podium en ging, met fototoestel in de hand, even op verkenning in de zaal. Bij aanvang van het concert merkte ik dat Cas zich voor de gitarist had gevleid. Net op het podium, zonder te storen of in de weg te zitten van cameraman en huisfotograaf. Zo had hij een prima zicht op zijn lievelingsinstrument en kon hij af en toe ook wel eens meepiepen naar diens akkoordenschema’s. Na een aantal nummers begon het concert een beetje te kabbelen. Wellicht heeft het te maken met het feit dat Eva’s zang vaak hetzelfde klinkt. Een kort duetje met een lauwe Thé Lau bracht daar niet zoveel verandering in. Jammer genoeg kwam Piet ‘Ozark Henry’ Goddaer, die ‘Antwerpen’ schreef en voor het eerst in het Nederlands te horen is op de cd, niet langs.  Wel ging de begeleidingsband zich meer en meer in z’n sas voelen. Zij droegen vaak het nummer en je merkte dat Marc De Maeseneer met zijn sax alles in een vettige, maar zeer verteerbare saus, goot. Het spelplezier steeg naarmate de avond vorderde met als apotheose de bisnummers waarbij het publiek maar al te graag meezong met ‘Orpheus’.

20110617_radio1-sessie_eva_de_roovere_00320110617_radio1-sessie_eva_de_roovere_03520110617_radio1-sessie_eva_de_roovere_02420110617_radio1-sessie_eva_de_roovere_04020110617_radio1-sessie_eva_de_roovere_05820110617_radio1-sessie_eva_de_roovere_074

Na het concert kwamen Eva en de muzikanten een babbeltje slaan in de al vrij snel leeglopende zaal (er was nochtans gratis drank naar believen). Zo kregen wij ook even de tijd om te zeggen dat we wel genoten hadden van het optreden en dat Cas zeer blij was dat ‘Fantastig Toch’ ook op de setlist stond. Toen ze hoorde dat hij dit oefende voor z’n gitaarles kreeg hij  een persoonlijke noot bij haar handtekening die we met een geleende pen op ons uitnodigingsbrief lieten noteren.

speel veel
speel goed
eva

Dartel als een jong veulen verlieten we daarna de zaal. Op weg naar de parking hielden we nog even halt om een jong vosje, dat ons pad kruiste op het voetpad, te groeten. Hij monsterde ons om even later het naburige struikgewas in te duiken.

Ik lastte een korte ‘détour’ in op de terugweg om Cas even te laten genieten van de avondverlichting van het Atomium, terwijl Eva ons bleef vergezellen vanuit de cd-speler.

[audio:http://www.roelskens.be/finn/audio/eva_chocolat.mp3|titles=chocolat|artists=eva de roovere]